- Κράτα το σκαρί αρόδο και ορθόπλωρα, να ‘μαστε έτοιμοι για αναχώρηση. Πρέπει τον κάβο να διαβούμε πριν το χάραμα, άλλως θα ‘χουμε μπρός μας τα γκιργκίρια ανάστροφα. (Κανόνας είναι στους παλιούς, τ’ απόνερα στη μάσκα να μη σκάζουνε, γιατί τότε η δροσιά μπόλικη. Κι αν φυσά και βοριάς, τότε και το κρύο μπόλικο !). Μάζεψα το σίδερο σωστά, μη βερινιάρει το σχοινί και κάτσουν κόμποι στης πλώρης το ταμπούκι, κι αφού στρώσαμε στα πόδια τα εργαλεία μη μπαλαντζάρουν στη φουσκοθαλασσιά, έβαλα μπρός τη μηχανή για το σημάδι. Το ξερονήσι ήταν μπροστά μας στα τέσσερα μίλια απόσταση και έτσι πως έστρωνε ο καιρός, θα ‘ταν πιο σύντομος δρόμος. Αλλά όμως, στο σημάδι γρήγορα να φτάσουμε δεν μας απασχολούσε, γιατί τη μαγική πρωινή στιγμή προτιμούσαμε να κρατάει πολύ, σαν βάζαμε απ΄το θερμός ζεστό καφέ κι ανάβαμε τσιγάρο. Τότε, ο παράδεισος μπροστά μας. Να βλέπεις χρώματα ανατολής, να γεύεσαι θαλασσινή αλμύρα, να μυρίζεις θαλασσινό νερό, να παίζουν μπροστά σου χοροπηδώντας στο κύμα χιλιάδες τα γαυράκια και τη μέρα την ψαρευτική όλη μπροστά δικιά σου, δεν θέλεις άλλο… Σοφοκλής Κουρτίδης