Καράβι ξεμακραίνει στον ορίζοντα. Σκουρόχρωμο καράβι με σημαία άγνωστης χώρας ξεκίνησε σήμερα απόγευμα αργά τη μακρινή του ρότα με λιγοστά φώτα πορείας να αχνοφέγγουν στον ιστό αμυδρά σημάδια ζωής στο έρημο του σούρουπου λυκόφως. Στο άδειο άψυχο κατάστρωμα μοναδικές σκιές οι κουλούρες με γρασαρισμένα συρματόσχοινα και κάποια αραδιασμένα ξεβαμμένα κόκκινα σωστικά, που ‘ναι απαραίτητα για ανάγκης περιστάσεις. Φορτίο θα φέρνει βαρύ, έτσι που αγροπλέει το σκαρί με βυθισμένη πλώρη και βουλιαγμένα ίσαλα και λάσπη να στάζει με σκουριά απ’ της άγκυρας την άκρη σα μόλις που εβιράρισε απ' του λιμανιού το βούρκο αφήνοντας της πρύμνης πίσω ίχνος υπόλευκο διάβα με λεκιασμένους ανάστατους αφρούς να τσαλαβουτάνε πάνω τους ψάχνοντας πεινασμένα του Θερμαϊκού θαλασσοπούλια. Το ‘βλεπα σα ξεμάκραινε προς τ΄αντικρυνά φανάρια εκεί που τα όρια του όρμου στενεύουνε και στρέφουν πάντα την πλώρη τα πλεούμενα σα βάζουνε ανοικτή πορεία πελαγίσια. Εκεί σαν έστρεψε ρότα στης Παλιομάννας την πρώτη σπίθα ορθόπλωρο στένεψε πια το σημάδι του κι άρχισε να χάνεται στου πέρα ορίζοντα την άκρη. Κάτι σα θλίψη απέμεινε, που ευθύς χάθηκε έτσι απ' το βλέμμα κι ολόισια στο μάτι φαίνονταν πια του ορίζοντα η γραμμή με λίγους -λες και λησμονημένους- στα κύματα γλάρους που σε πορείες τεθλασμένες αργά αργά πίσω γυρίζουν, μέρας κατάληξη, να βγουν στα ντοκ να ξαποστάσουν. Κάθε που στον ορίζοντα πλοίο χάνεται, στης δύσης τη γνωστή τη ρότα έτσι θα μένει στην ψυχή εικόνα θλίψης ίδια! Αποχαιρετισμός, Νέα πορεία, Άγνωστο… Σοφοκλής Κουρτίδης