"Της Άρνης το νερό, της αρνησιάς τη βρύση το ήπιες και μ' αρνήθηκες Αχ, αγάπη μου, στα χείλη στάξε να το πιω της Άρνης το πικρό νερό, κι αν σε ξεχάσω, αν σ' αρνηθώ και πάλι εσένα θ' αγαπώ της λήθης το στενό το πέρασες, κι εχάθης…" Ο Σταύρος Σιόλας πρωτοεμφανίστηκε με τούτο το τραγούδι (δικοί του οι στίχοι και η μουσική) που ‘χει παραδοσιακή χροιά και ήχο και κέρδισε πρώτο βραβείο (κοινού και κριτικής επιτροπής) στο Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης το 2006. Η εξαιρετική τότε γλυκύτατη σκηνική του παρουσία, λιτή, διακριτική, με την ιδιόμορφη σπαρακτική του φωνή και την πρωτότυπη σύνθεση, κέρδισε αμέσως τον κόσμο και συνεχίζει σήμερα, έμπειρος πλέον δημιουργός και ερμηνευτής. Είναι τύχη και δώρο να τον χαίρεσαι μπροστά σου να μεγαλουργεί στις μουσικές σκηνές που παρουσιάζει τις δουλειές του. Η σεμνότητα, η ευγένεια και η γλυκύτητα της παρουσίας του, η διάχυτη μελαγχολία στην έκφραση του προσώπου του, η κίνησή του, η εξαιρετική ερμηνευτική του δεινότητα και οι πρωτότυπες, περίτεχνες και βαθιά ερωτικές δημιουργίες του, γοητεύουν, συντροφεύουν και συνοδεύουν μακρινά ταξίδια της καρδιάς. Της «‘Αρνης το νερό», ήταν, από την ώρα που το πρωτάκουσε και για πολύ καιρό μετά, το αγαπημένο τραγούδι μιας αγγέλλου που δεν υπάρχει πιά. Το κάναμε τότε θυμάμαι με το Νίκο, μετατροπή από το CD σε mp3 και το μεταφέραμε στο κινητό της, να το ακούσει όποτε αυτή θέλει. Κι αυτή το άκουγε συνέχεια. Δε το βαριόταν. Δεν το βαρέθηκε ποτέ. Ήταν το τραγούδι της και μ’ αυτό τη θυμάμαι πάντα. Της «‘Αρνης* το νερό», συνεχίζω να το ακούω σήμερα από το Σταύρο. Άλλοτε σιγά κι άλλοτε δυνατά ! Μόνος ή και με παρέα. Περιέργως, το άκουσμα του μου φέρνει πάντα αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που λεν οι στίχοι πως κάνει το νερό. Μου φέρνει πάντα θύμισες και δάκρυα ανεμπόδιστα, που δε τα κρύβω τι κι αν είν’ κι άλλοι δίπλα μου. Περιέργως, δε με νοιάζει….. Σταύρε, σε ευχαριστούμε. Σοφοκλής Κουρτίδης *Άρνη : Είν’ ένα χωριό στην Άνδρο που ΄χε λένε παλιά, πηγής νερό που σα το ‘πινες, λησμονούσες με μιας αυτούς που αγάπαγες. Έτσι απαλύνονταν ο πόνος του χαμού, του χωρισμού, του ανεκπλήρωτου…