Στη σκάλα στο Καραμπουρνάκι - γλυκιά ανάμνηση
Στης σκάλας την άκρη, θυμάμαι, αθερίνας τότε αφθονία..! 'Κατοντάδες... Πιάνονταν εύκολα, πολλές φορές ακόμη και χωρίς δόλωμα στην άκρη του αγκιστριού. Αρκεί δυνατά να τράβαγες τη μεσινέζα. Ολάκερη μέρα θα ‘παιρνε το ασταμάτητο ρίξε-πάρε και γέμιζε ως τα πάνω το καλάθι των μικρών ψαράδων. -Θυμάσαι αδελφέ μου που φώναζε τότε η μητέρα : "Φτάνει, άλλα δεν θέλω ψάρια.." Απ’ την πολλή την τηγανιά φλομώσανε οι γειτόνοι ! Από 'κεί, στης σκάλας την άκρη τότε, από νωρίς την άνοιξη άρχιζαν τα μπάνια και γενναία μακροβούτια κάναμε, κι ας ήταν τα νερά ρηχά, ποτέ κανείς δε χτύπησε. Κι ας φώναζαν οι φοβισμένες μάννες να μας αποτρέπουνε. Φώναζε κι η δικιάς μας απ’ την άκρη του μπαλκονιού. Μα εμείς απτόητοι, κι ας φώναζαν οι μάνες. Τι να πω, υπολογίζαμε καλά το βάθος, την απόσταση, τη δύναμη στο πήδημα...Ξέρω 'γω..! Ίσως, θεό να ΄χαμε ! Άλλοι βουτούσαν με τα πόδια, - "βόμβα" το λέγαμε- κι άλλοι, οι πιο γενναίοι, με το κεφάλι. Εγώ θυμάμαι, άλλες τολμούσα ΄με κεφάλι' κι άλλες μυαλό στο κεφάλι έβαζα κι έκανα τη βόμβα....! Τι χρόνια, τι εποχές, τι όμορφη άγουρη τρέλα...!! Η σκάλα σήμερα, στο Καραμπουρνάκι, θαλασσοδαρμένη από τα χρόνια, την αλμύρα, το βαρδάρη, τη ρύπανση, τη χρήση, γερασμένη και φθαρμένη αλλά παραμένει ακόμα όρθια. Βοήθα τη ‘συ σεβάσμιε του Θερμαϊκού αφέντη να κρατήσει κι άλλο, γιατί οι άνθρωποι ανίκανοι μου φαίνονται. Ο αι Νικόλας όμως, πιστός φύλακας στην άκρη στα μπλόκια, σα να μην έχει την ανάγκη κανενός !! Εκεί ολόρθος κορδωμένος κι ατσαλάκωτος ναύτης - τσολιάς ακόμα παραμένει !! Να φανταστείς, πολλές γαμήλιες τελετές σήμερα εκεί γίνονται... Σοφοκλής Κουρτίδης
Tags :
Δεν χρησιμοποιήθηκαν tags