Κάθε που μπουνατσάρει και φέρνει ζεστή τη δύση, η χρυσή παραλία της πόλης λιώνει στις προβλήτες της. Και τότε σα θάμα ξαφνικά, αρχίζει και ρέει χρυσάφι άφθονο 'κεί στη θάλασσα μπρος, λεύτερα να πάρουν οι άνθρωποι όλοι, να μοιραστούν και να χαρούν. Να πάρει κι ο περαστικός, ο διαβάτης, ο ταξιδιώτης, για χάρισμα κι ενθύμιο. Απ' τη Θεσσαλονίκη, πόλη γενναιόδωρη ! Σοφοκλής Κουρτίδης